Ik ben in oktober voor de eerste keer naar Portico Di Romagna geweest, ik herinner me nog elk detail: de vlucht naar Bologna, de trein naar Forli en de bus naar Rocca S. Casciano om daar een busje te nemen naar Portico di Romagna. Lijkt een heel gedoe, maar zelfs die reis had al iets bijzonders. Ik zal nooit vergeten dat Mirco, de buschauffeur die me van San Casciano naar Portico bracht al lachend zei dat ik in Portico de liefde zou vinden…
Ik kwam toe op een warme oktoberdag, het weekend van de jaarlijkse sagra. De lucht rook naar wijn en ik was meteen betoverd. Ook al was ik er alleen naartoe gegaan, ik heb me er geen seconde alleen gevoeld. Hetzelfde weekend heb ik al heel veel inwoners leren kennen, zoals Umberto en Rosanna en Laura en Laurella van bar Angolo. Ook de mensen van ‘Al Vecchio convento’ zijn fantastisch. Je wordt er steeds warm onthaald en Marisa en Gianni verwennen je steeds met de heerlijkste gerechten.
Portico di Romagna is een sprookjesdorp, met een watervalletje, een kabbelend riviertje en tussen de bergen, goed verstopt, vind je er het kleinste vulkaantje van Italië. De inwoners zijn steeds blij met de studenten en doen er alles aan om je er thuis te voelen. Het is het eerste plekje waar ik ooit les gevolgd heb, waar je dan ook echt persoonlijk contact hebt met de bewoners. De drie weken dat ik daar ben geweest heb ik de tijd van mijn leven gehad: etentje hier, feestje daar, verjaardagsdrink in de bar, gedanst met vissers van Cervia, met volle borst het lijflied van de romagnoli “Romagna mia” meegezongen en heel veel geklonken op het mooie leven.
De school is prima! De leerkrachten zijn fantastisch! Het is heel relaxt en al snel kan je in de bar praten met de plaatselijke bevolking.
Deze school is perfect voor mensen die niet op zoek zijn naar wilde discotheken, maar houden van rust, natuur en persoonlijke contacten. Portico di Romagna is een heel veilig, gezellig plekje boordevol verrassingen.
Sinds ik daar geweest ben, laat Portico Di Romagna mij niet meer los, ik heb er mijn hart verloren.
Mirco had gelijk, ik heb er de liefde gevonden, nee geen vriendje maar de liefde voor een dorp met al zijn 400 inwoners.