We moesten de sleutel van het huis ophalen in het hotel. De beek over, rechts naar boven het bos in en door het grote hek naar een prachtig huis. Wel wat afgelegen, maar ok. ’s Avonds hebben we super gegeten in Al Vecchio Convento. Beetje rondgeloerd naar andere gasten, want wie hoort er bij de groep?
Op een nacht ging het buiten enorm tekeer. We werden wakker van zo het leek gebons op de deur. In de ruimte waar de ketel staat, is het raam standaard op een kier. De toegangsdeur bleek niet goed te sluiten. Op de school verzekerden ze ons dat er in Portico nooit iets naars gebeurt. Mensen laten gewoon hun deuren open. Ach ja, in Nederland zijn we andere dingen gewend helaas.
Zondagavond zouden we kennismaken met ‘de groep’: een (artsen)echtpaar uit Duitsland. Meneer zou met ons een groepje vormen. Zijn vrouw was samen met een dame uit de keuken van Gianni onderdeel van de andere ‘groep’. Wat hebben we een fijne week gehad! Caterina heeft zich in alle bochten gewrongen om ons van alles duidelijk te maken. En veel gelachen hebben we ook. ’s Middags zijn we meegegaan met de voorgestelde excursies. Op één middag na, toen moesten we echt wat meer tijd besteden aan het leren. Op vrijdag zijn we als vrienden uit elkaar gegaan.
De week erna zaten we maar op 1,5 uur rijden in Toscane en deed het zeer dat we niet nog een week hadden afgesproken in Portico. Op vrijdag konden we het niet laten weer terug te rijden en stilletjes de school binnen te sluipen. Je had het gezicht van Caterina moeten zien toen ze haar hoofd door de boekenkast stak om te zien wie er op de gang zaten! We wilden graag bij de uitreiking van het certificaat van Gerhard en Doris zijn. Het werd een klein feestje. Vervolgens hebben we na de lunch bij Gianni en Massimo echt afscheid genomen.