In maart vertrok ik alleen naar Italië, ik was echt heel zenuwachtig! Net 18 geworden nog nooit zolang van huis weggeweest en nog wel helemaal alleen! In de trein belde ik mijn huisbazin dat ik onderweg was, zij zei dat ze me van het station zou komen ophalen wat ik erg fijn vond, aangezien ik had verwacht dat ik zelf een taxi had moeten nemen. Aangekomen in het appartement was ik de eerste van de andere 2 meisjes die nog moesten arriveren. Ik had dus alle tijd om het appartement, wat overigens erg ruim was, te bekijken en een kamer uit te zoeken. Een paar uur later arriveerde m’n eerste kamergenootje, een Nederlands meisje dus dat was wel fijn. Later die avond arriveerde het 2e kamergenootje, een Zweeds meisje. Het klikte meteen tussen ons drieën, we hebben in deze drie maanden van samenwonen dan ook een hele hechte band opgebouwd en hebben nog steeds contact.
De eerste schooldag we gingen lopend, wat naderhand toch niet zo een goed idee was, aangezien we lopend laat ik zeggen 20 minuten van school woonden, deden wij er 40 minuten over door een “omweggetje”. Maar alsnog hebben we het gevonden en we waren nog op tijd ook! De eerste les begreep ik helemaal niks, er komt ook zoveel op je af, allemaal nieuwe mensen, nieuwe taal, het was een chaos in m’n hoofd, maar na een week zat ik er al aardig in en lukte het me goed om de lessen te begrijpen. Op school was iedereen heel aardig, de leraren, de mensen van de administratie en natuurlijk mijn medestudenten. Je ontmoet zoveel mensen uit verschillende landen en bouwt een multiculturele vriendengroep op. Na verloop van tijd had ik een vriendengroep bestaande uit Mexicanen, Amerikanen, Engelsen, Zweden, Zuid-Afrikanen, ook Italianen en m’n Nederlandse kamergenootje. Samen hingen we rond bij de Duomo en gingen we uit. Uitgaan is trouwens heel leuk in Florence! Ik woon zelf in Amsterdam en dat is echt niks vergeleken bij Florence, ik heb nog nooit zo gefeest als in Florence!
Ik moet wel zeggen dat ik in het begin bijna de moed had opgegeven want Italiaans is niet makkelijk!!! Maar gelukkig heb ik doorgezet en kan ik het nu spreken. Kortom, Italiaans leren in Italië is een enorme aanrader, ik heb de beste tijd van m’n leven gehad! En wees niet bang om alleen te gaan want je maakt echt super snel contact!!!!!