Zelf ben ik taaltrainer en was erg benieuwd hoe ik mijn Italiaanse collega’s zou vinden toen ik op 10 mei in de gutsende regen richting Italië reed. Het barslechte weer hield aan tot bijna in Toscane, maar eenmaal de Toscaanse hellingen aan beide zijden van de weg, overviel mij een gevoel van rust en gelukzaligheid. Hoe mooi Toscane in de lente is valt moeilijk te beschrijven: vooral groen, maar dan in zoveel verschillende tinten en zo afwisselend dat je om de paar honderd meter precies steeds opnieuw in een ander landschap terechtkomt. Ik was van plan er 3 weken te blijven in een ‘studio-appartamentino’ en had me aan een klein vertrekje op de weet ik hoeveelste verdieping verwacht. Tot mijn verbazing kreeg ik een aardig huisje toegewezen met uitzicht op de adembenemend mooie vallei rond Montepulciano. Nu nog Italiaans leren.
Na een schriftelijke test werd ik doorverwezen naar de ‘Conversazione’-groep. Ik had voor Montepulciano gekozen omdat deze bestemming op de Italostudio-site aanbevolen werd voor iets oudere cursisten (ik ben 50 jaar) en dit klopt: ik was net niet de benjamin van de klas! Het lerarenkorps is, kort gezegd, van prima kwaliteit: héél enthousiast en héél vakkundig.
Samengevat, kan je hier echt Italiaans leren in een wondermooie omgeving. De jongeren zullen zich niet echt thuis voelen, omdat er te weinig ‘actie’ is voor hen. Voor de 35-plussers daarentegen, die willen genieten van lekker eten, mooie natuur, Firenze en Siena en ook Rome makkelijk bereikbaar, die echt Italiaans willen leren op een aangename manier is Montepulciano een absolute aanrader. Ik ga er volgend jaar in ieder geval terug.