Perugia. In één woord: GEWELDIG. Wat heb ik het daar naar mijn zin gehad. Allereerst de stad. Perugia is een heerlijke stad, het is er zó mooi! Iedere keer als ik mijn raam open deed en dat geweldige uitzicht zag, moest ik mezelf even knijpen. Het is absoluut niet groot en daardoor vond ik het erg gemoedelijk aandoen. Ik voelde me er heel erg op m’n gemak en veilig: zonder problemen liep ik ’s nachts alleen terug naar mijn huis. Ook is Perugia niet heel erg toeristisch. Ik merkte vaak dat in de weekenden de stad bezocht werd door dagjesmensen, doordeweeks waren er weinig toeristen. Misschien dat dit de reden is dat de Italianen in Perugia erg vriendelijk en behulpzaam waren. Ook waren ze ontzettend geduldig met buitenlanders en hielpen (en corrigeerden!) ze je graag met de Italiaanse taal.
Dan de school, Comitato Linguistico: ook al zo fijn! Net zoals de stad was de school ook heel erg klein. Ik kreeg het idee dat het een verbouwd appartement was, dus je kwam elkaar snel tegen. Ik had iedere ochtend les. Om 11 uur hadden we een pauze waarin tijd was om even met elkaar te kletsen en snel de lekkerste cappuccino van de stad te drinken bij het barretje om de hoek. Om 13.00 waren de lessen afgelopen en gingen we vaak met z’n allen lunchen. Doordat de school zo klein was, was er ook heel goed en leuk contact tussen de docenten/het management en de studenten. Ook waren de medewerkers van Comitato niet zo heel oud, dat was ook leuk. Je leerde de docenten vaak wat beter kennen tijdens de naschoolse activiteiten, maar ze gingen ook vaak mee lunchen of dineren. Ook waren ze erg behulpzaam en stonden ze altijd voor al je vragen open. In mijn laatste week was ik gevallen en had ik mijn knie gekneusd. Zonder te vragen ging iemand van het management met me mee naar de dokter en ook toen ik alweer terug in Nederland was, kreeg ik nog berichtjes waarin ze vroegen hoe het met mijn knie ging. Heel lief 🙂
Dit was ook de eerste keer dat ik alleen op vakantie ging. In het begin vond ik het allemaal heel spannend. Ik had gekozen voor een gedeeld appartement, zodat ik wat aanspraak zou hebben. Helaas bleek dat ik, gedurende de 3,5 week dat ik er was, het appartement helemaal niet zou delen. In het begin vond ik dat jammer, maar al snel kreeg ik aanspraak met de andere studenten waardoor mijn dagen van begin tot eind gevuld waren en vond ik het uiteindelijk wel prima dat ik het hele huis voor mezelf had. Wat trouwens een prachtig huis was, ik had niet beter kunnen wensen. De landlady is nog twee keer langs geweest en daar klikte het heel goed mee. Ze zei me dat, als ik volgend jaar weer wilde komen, ik de school maar moest mailen zodat ik weer in haar huis kon. Erg fijn!
Ik geloof dat ik nog pagina’s vol kan schrijven over mijn ervaringen in Perugia, want het is gewoon zo ontzettend fijn geweest. De stad, de school, de taal, het land, de mensen die ik heb leren kennen.. En ook de periode die daar aan vooraf ging, waarin ik contact had met Italstudio, is vlekkeloos verlopen. GRAZIE!