Portico di Romagna is een idylle: een klein “stadje” midden in een uitbundige en overdadige natuur. De drie lagen, waaruit het is opgebouwd – bestuurslaag, laag van de adellijke families en de laag van het werkvolk, aan de oever van de rivier – zijn nog duidelijk herkenbaar. De geschiedenis wil dat Dante hier voor het eerst zijn “muse” Beatrice Portinari heeft ontmoet. Portico lijkt aan zichzelf gelijk gebleven: je verwacht hier ieder moment Dante tegen te komen.
Op steenworp afstand van Palazzo Portinari, het woonhuis van de familie Portinari, ligt het enige hotel dat Portico rijk is: “Al Vecchio Convento”. Het is stijlvol en comfortabel. De bedrijfsvoering is buitengewoon vriendelijk en de koks (een vader met zijn twee zoons) koken de sterren van de hemel, elke dag weer.
De aan het hotel gelieerde school is klein en de docenten zijn aardig en bekwaam. Toen ik in augustus de school bezocht, waren de lesactiviteiten over drie groepen van 3 à 4 personen verdeeld, elke deelnemer krijgt dan ook veel aandacht en ruimte. Van een aantal deelnemers, die eerder in Firenze een talencursus hadden gevolgd in groepen van ongeveer 10 studenten, hoorde ik, dat ze voor het eerst het idee hadden echt iets te leren. Zelf heb ik gekozen voor privé-les, gedurende 5 dagen 3 uur per dag, dus geheel afgestemd op mijn behoeften en mijn niveau. Mijn docent leverde echt maatwerk en vervaardigde in toenemende mate zelf lesmateriaal en oefeningen. Het is intensief, als je voortdurend alle aandacht krijgt, je moet drie uur lang hard werken en je kunt geen moment achterover leunen, maar het was buitengewoon effectief en plezierig, niet in de laatste plaats omdat de lessen buiten in een soort binnentuin boven in het stadje werden gegeven. Ik heb veel geleerd in een mooi deel van Italië, rijk aan historie.