Ik heb een erg leuke week gehad in Portico. Ik vond het wel jammer dat ik de enige beginner was, maar het voordeel daarvan was dat ik vijf ochtenden privéles heb gehad. Intensief, maar ook heel goed natuurlijk.
Het dolce vita-programma was erg leuk, de andere studenten waren aardig en de mensen en het eten van Al Vecchio Convento waren geweldig.
Zeker voor herhaling vatbaar dus!
Grazie mille 🙂
Begin september 2020 heb ik een standaardcursus Italiaans gevolgd bij Academy Olmo.
Ik was er de enige studente en heb dus een week privéles gekregen van een uitstekende leerkracht. We hebben ons eerst verdiept in de concordanza dei tempi, maar ze heeft mij vooral heel veel laten praten en we hebben samen enkele boeiende, soms grappige, teksten allerhande gelezen en besproken. Alles op mijn maat en het was een unieke en zeer aangename ervaring. De week was eigenlijk te kort. Een diploma-uitreiking met een glaasje hoorde erbij en werd niet over het hoofd gezien.
De borgo zelf is prachtig! Je voelt je er vrij snel een lid van de gemeenschap. De ontvangst door Ulla, die de cursussen leidt, en Marisa, die samen met enkele familieleden het hotel en het restaurant uitbaat, was heel hartelijk!
Het hotel zelf is een authentiek Palazzo en het straalt klasse uit. Voldoende aandacht voor de Covid-maatregelen ook. Het restaurant zelf verdient volgens mij echt wel een ster! Kok Matteo, een van de zonen, is erg creatief bezig met originele recepten en pure ingrediënten. We werden verwend …
Mijn man heeft trouwens een kookcursus gevolgd bij hem.
Om te besluiten: een supercursus in een uniek kader met geweldige mensen!
De weg naar Portico di Romagna is prachtig: bloeiende (en geurende) acacia en vlier, paarse christusdoorn tussendoor, heuvellandschap met wijngaarden, weiden en boompartijen. Het dorp is zoals je een Italiaans dorp voorstelt.
Ik logeer in Al Vecchio Convento, een prachtig oud gebouw met alle comfort die je kan bedenken.
De ontvangst is allerhartelijkst, meteen ben je in Italië, want Italiaans is vanaf heden de voertaal (met indien nodig uitleg in Engels). De cursisten krijgen een test en daarna wordt de bijzonder smakelijke avondmaaltijd gezamenlijk genuttigd.
Maandag om 9 uur gaan we naar de les die wordt gegeven in de voormalige kosterij, naast de kerk.
We worden ingedeeld op niveau en ik ben met 4 andere vrouwen in dezelfde groep. De les begint met vaart: Clara stelt zich voor en om beurten de cursisten ook, waarbij we elkaar vragen stellen. Tja, dat praten is voor mij de reden om deze cursus te doen, dus best pittig.
Het is een ontspannen (veel humor) én inspannende ochtend en we krijgen huiswerk mee. Dan gaat ieder z’n/haar eigen gang tot het middagprogramma: tour door Portico.
Alle cursisten zijn en blijven bijzonder enthousiast over Clara. Ze heeft geïnventariseerd wie wat wil leren deze cursus. Ook weet zij goed in te spelen op vragen en ‘fouten’ door vele voorbeelden te geven, zodat/totdat het ons duidelijk is. Door de vele voorbeelden krijgen we ook inzicht in het leven van een werkende Italiaanse vrouw en andere Italiaanse bijzonderheden/ culturele achtergrond. Er worden teksten uitgedeeld en individueel of samen oefeningen gedaan.
Het gevarieerde middagprogramma (ook interessant, want in Italiaans) is soms uitgebreid, waardoor het huiswerk wel eens in het gedrang komt. Tijdens de pauze en het avondeten (Al Vecchio Convento kan ik zéér aanbevelen!) proberen de cursisten zoveel mogelijk Italiaans te spreken. Er is een goede onderlinge sfeer.
Concluderend kan ik stellen dat het volgen van deze cursus mij meer oplevert dan een winter elke week les. Ik ga kijken wanneer ik weer kan komen!
Mijn Italiaanse avontuur in Portico alla Romagna.
In Nederland regent het als ik vertrek, maar in Bologna aangekomen staat de thermometer op 29 graden. Uiteindelijk arriveer ik in Portico bij de Albergo “Al Vecchio Convento”. Ik word allervriendelijkst door Marisa, de “mama”, in Italiaans ontvangen. Of ik iets wil drinken…en ik bestel als doorgewinterde” Italiaan” un cafe…..was ik ook wel aan toe!
Ze vertelt dat ik in een appartement verderop zit en gaat me voor. Ik volg haar met de auto, piano, piano (zoals zij instrueert) want de straat is maar net iets breder dan de auto. Er is godzijdank wel een plek om te keren. De straat staat ook nog vol met mooie planten en bloemenbakken, dus dat is een extra hindernis.
Het appartement is binnen ruim en modern, ondanks dat het in een heel oud pand is. Ik heb een terras met ligstoelen en kijk uit over de rivier en de oude brug. Rondom liggen de bergen. Het is een drukte van belang op de brug; lokalen en toeristen passeren. Er zitten wat kinderen te vissen. Als ik al dit moois op de foto probeer te krijgen hoor ik ineens mijn naam roepen; dit blijkt Ulla van de talenopleiding te zijn. Ze vertelt me dat er die avond om 7 uur een test gepland staat om te zien wat het niveau van de leerlingen is. Daarna is er diner.
Afijn, is de vraag ‘waar eten we vanavond’ ook weer beantwoord. Ik loop rond 18.45 naar het hotel en ontmoet daar een Nederlandse (Yvonne), een Zweedse (Elna), een Française (Daniele), een Amerikaan (David) en een Zwitserse (Beatrice). De UN zoals David het noemt. Na de test en uitleg over het programma voor de week hebben naast een prima diner een hele geanimeerde avond. Dat belooft wat voor de rest van de weken!
Maandagochtend, nadat ik nog wat boodschappen heb gedaan, verzamelen we om 08.45 bij de Albergo en klimmen de heuvel op naar onze school. We zijn met 4 dames en worden later aangevuld door een echtpaar uit Maastricht. We worden opgedeeld in 3 groepen en samen met Ine krijg ik insegnante Catarina. Na een moeizaam begin loopt ‘t later wat beter, maar het is behoorlijk vermoeiend en we zijn blij als het 1 uur is. De school is een mooi oud gebouw en in de lounge staat koffie en biscotti klaar voor ieder die dat wil. De koffie houdt je wel op de been, deze is behoorlijk sterk!
Met zijn allen lopen we naar de Albergo voor de lunch. De Albergo is ook de enige plek in het dorp waar wifi is, dus snel even mail checken!
De middag verdoe ik met een beetje slapen, beetje wandelen en lezen. Om 5 uur worden we verwacht in de keuken bij Massimo voor de kookcursus. Het blijkt dat we met 8 personen, Massimo en Gianni het menu voor de avond voor de hotelgasten gaan maken. Na een eerste uitleg in Italiaans en Engels mogen we beginnen met de voorbereidingen. Snijden, kloppen, hakken, roosteren enz. De keuken is klein en warm. Het menu is Zuppa zucchini, gnocchi con verdure, cinghiale con pomodori ripieni e mousse cocombre con cioccolato.
Wonder boven wonder komt het allemaal op tijd klaar en rond 8 uur zit het restaurant zowaar vol. En het smaakt ook nog!
Dinsdag heb ik een 1-op-1 les en Catarina gaat meteen van jetje, ik word doorgezaagd over pronomi tot ik er helemaal horendol van word. Van 9 tot 13 uur privéles is moordend! Ik krijg huiswerk mee en ze belooft me dat we er volgende week pas op terug komen.
Om 15.00 staat het busje van de Albergo klaar om ons naar de wijnproeverij te brengen. Dit is in de buurt van Forli en zo’n 30 minuten rijden. De wijngaard ligt prachtig op een heuvel en kijkt uit over de omliggende heuvels met wijnranken. Prachtig. We worden allervriendelijkst ontvangen door de eigenaresse en een paar enorme Deense honden (wel heel lief). Ze vertelt in bijna foutloos Engels (Engelse nanny in huis gehad) over de wijngaard, de Sangiovese druif, het productieproces. We mogen in de wijnkelders kijken en hierna volgt op het erf een proeverij van 3 van hun Drei Dona wijnen samen met vleeswaren (mortadella, parmaham, salami en parmigiano). Terug in Portico loop ik even naar de farmacia waar een alleraardigste oude meneer mij aan Autan en een soort Azaron verkoopt, ik ben inmiddels lek geprikt. Hij doet er ook nog wat proefmonsters bij…heel schattig!
Deze avond krijgen we weer een heerlijk diner met wederom 4 gangen. Ik moet wel een beetje opletten, want op deze manier vliegen de kilo’s er aan!
Woensdagochtend is het weer stralend weer. Na mijn gewoonlijke opstaan, ontbijten op terras, telefoontje naar huis en de oefeningen start de klas vandaag godzijdank met Ine erbij. Heb ik even lucht tussendoor. Ulla komt melden dat Matteo vanmiddag gaat wandelen naar de waterval, of we meewillen. Koken kunnen we ook later in de week doen. Ik vraag nog of het een moeilijke tocht is….nee hoor, bijna helemaal vlak. Als een Italiaan dit zegt moeten de alarmbellen gaan rinkelen! Want vlak is het helemaal niet. Wel erg mooi. Het blijkt 5,2 km heen te zijn en ook weer terug. Ik red het tot de waterval en weer terug. Even afwachten hoe mijn spieren het morgen doen!
Vanavond is er een festa in het hotel met live muziek, dansen en een buffet. Elna waarschuwt ons voor de ballerino van het dorp, Mario. Een oudere man die met alle vrouwen wil dansen. Daar pas ik ff voor en later blijkt deze meneer de dames in een soort houtgreep tegen zich aan te drukken…..ik bedoel maar. Het feest is in de tuin en Marisa komt met plaids tegen de kou. Het is een heldere avond en best fris. Dat is voor ‘t eerst deze week! Het wordt een gezellige avond met wijn, lekker eten en een limoncello na.
Donderdagochtend ontbijt ik voor het eerst binnen, het is wat bewolkt en ziet er fris uit.
De les gaat vandaag veel beter als gisteren (vind ik zelf).
We besluiten na de les binnen te lunchen ipv op het terras, het is een beetje fris. Als ik later bij mijn huisje kom ligt het terras in de zon en ik ga lekker op het ligbed liggen lezen. Om 5 uur geeft Massimo een proeverij aan de gasten van het hotel, en inmiddels heeft zich een groep Zweedse tandartsen zich ingecheckt. De proeverij is van lokale producten, waaronder wijn, aceto balsamico, olio, salami en kaas, etc. Geen keukendienst vandaag en dat is maar goed ook; zo’n proeverij hakt er wel in.
Vrijdagochtend pak ik vast mijn koffer voor ‘t weekend in Firenze en ruim wat op in het appartement. Het weer is weer stralend en stuk warmer als donderdag. De les verloopt ook weer beter en om 12.30 komt Ulla met Prosecco om de week af te sluiten. Diegenen die vertrekken krijgen een certificaat mee en we lunchen nog een laatste keer met zijn allen en nemen afscheid.
Ik vertrek naar Firenze en de rest naar Faenza om te shoppen.
Het weekend in Firenze was fantastisch leuk. We hebben veel gezien, heerlijk gegeten. Veel te snel is het weer om en moet ik maandagochtend weer terug naar Portico.
Om 8.15 uur parkeer ik de auto op de parkeerplaats in Portico en loop naar mijn huisje voor ontbijt en even opfrissen. Ik voel me hier toch veel meer op mijn gemak dan in de stad.
Ik voel me inmiddels wel heel brak en de opgekomen verkoudheid helpt ook niet mee. Ik heb deze week alleen les, dus dat is aanpoten. Catarina begint meteen met de passato prossimo, imperfetto en trapassato prossimo. Ik bedoel maar!
Matteo komt even vragen of ik mee wil truffels zoeken deze middag en dat lijkt me fantastisch! Beetje frisse lucht is ook wel goed voor mijn brakheid…
We vertrekken om 3 uur in de bus met achterin een box met twee hele rustige honden. Na een kort ritje laat Matteo de bus langs de weg staan en laat de honden eruit. Het is een speciaal soort honden die een beetje weg hebben van een Labradoedel (truffelhonden). Ze zijn erg lief. In het bos bij eikenbomen worden ze los gelaten en na een plasje beginnen ze fanatiek rond te snuffelen. Zodra Rex (een van de honden) een truffel ruikt begint hij als een idioot te graven en moet Matteo er snel bij zijn anders is de truffel kapot of eet hij ‘m op. Rex krijgt een hondensnoepje als beloning en we gaan weer verder. Otto is de jongere hond en is nog niet zo ervaren als Rex, maar het is wel een schatje. De volgende truffel die Rex vind is een witte. Het seizoen voor de witte truffels is nog niet begonnen (start op 20/9) en het is maar een kleintje. Maar beide truffels ruiken heel goed.
Bij de groep is een Nederlander aangesloten die biologieleraar is geweest, dus we krijgen ook van hem heel veel info over planten en bloemen. Hij is nu imker en vertelt gepassioneerd over bijen. De anderen besluiten terug te lopen naar het dorp maar omdat ik me nog steeds gammel voel rij ik met Matteo en Emma mee in de bus.
Dinsdag na de les is er een excursie gepland naar Cesena, waar een hele oude bibliotheek is die je kunt bezichtigen. Het is een rit van een uur en gelukkig gaan we met Giannpi’s Alfa i.p.v. met de bus. Dit is een stuk comfortabeler! Cesena is een stadje wat totaal niet toeristisch is, maar heel prettig, schoon is en leuke winkels heeft. We krijgen in de bibliotheek een aardige gids die helaas weinig Engels spreekt. We proberen te volgen en Giampi vertaalt naar ‘t Engels. Het is een ongelofelijke collectie handgeschreven en herdrukte boeken en de gids verteld er heel gepassioneerd over. Na 1,5 uur lopen we weer naar buiten en Susan trakteert op een heerlijk ijsje. Dit was echt de moeite waard, al waren we daar in eerste instantie niet zeker van.
Na het diner ga ik nog even naar de zitkamer om mijn email te checken te doen en daar zitten een paar locals een voetbalwedstrijd te kijken op de grote tv….met de nodige passie. Ik ga maar gauw slapen!
Woensdag is wederom een dag met ‘s ochtends les, aansluitend lunch en vervolgens besluiten we met zijn drieën een wandelingetje te gaan maken langs de rivier tot aan de waterval (aquacheta). Hier is ook het zwembad, wat eigenlijke een soort natuurlijke poel is. Het water is ijskoud en er zijn ook geen zwemmers. Het weer is overdag heerlijk warm, maar het koelt s avonds behoorlijk af. Catharina zegt dat het 5 graden scheelt met Forli wat een stuk lager in de heuvels ligt. Na de wandeling rij ik nog naar Rocca voor een paar boodschappen. We worden om 5 uur in de keuken verwacht voor de voorbereidingen voor het festa. Dit maal is Massimo nergens te bekennen en we starten met Gianni met pesto en lasagna bladeren maken. Er ligt een enorme zalm en een paar octopussen en sepias te wachten. Wat een griezels. Massimo is inmiddels gearriveerd en vertelt dat hij een ijsmachine heeft gekregen. Hij is helemaal enthousiast. We maken 3 schalen met lasagna, twee pesto en een ragu. Daarna een zeevruchten salade, waarbij ik het snijden van de octopus graag aan Yvonne overgeef. Massimo geeft me een schaal met melanzane (aubergine) om klaar te maken. Hij lijkt blij te zijn met mijn snij tempo en ik krijg dan ook veel te snijden. Ik moet een enorme pot bechamelsaus maken en Gianni zegt me gewoon de roux bij de warme melk te doen en goed te roeren. Wonder boven wonder en met heel stevig roeren krijg ik geen klontjes! De zalm wordt door Gianni ontdaan van alles (vinnen en zo) en hij haalt op een ingenieuze manier de hele graat eruit en vouwt de zalm open, dit gaat op een schaal, wordt bedekt met Hollandaise saus en gaat de oven in. We krijgen een fles witte wijn mee om op het terras even op te drinken. Die gaat er wel in! Om 8 uur begint het festa en de wijn knalt naar beneden… Deze avond zijn we met een grote groep, de Zweedse tandartsen(14), de Amerikanen(12), drie Deense motorrijders, de locals, waaronder Mario en wij drieën. Het feest is in de kelder en de muziek is in eerste instantie Massimo op gitaar en een Duitse vriend van de familie op accordeon. Mario heeft een vriend meegenomen genaamd Archimede en deze zingt er de sfeer in! Daarna neemt Andrea het over met de discotheek en er word flink gedanst!
Ik ga om 11 uur naar mijn appartement.
Donderdagochtend gaat het wat minder in de les (wat me niet vreemd voorkomt). We zijn inmiddels bij de condizionale aangekomen. Ik besluit deze middag maar een beetje rustig aan te doen en we hebben alleen nog om 16.30 een rondleiding door het dorp door Ulla. Dit is erg leuk en het dorp heeft een heel uitgebreide historie waar Ulla in ‘t Italiaans over vertelt. Terug in het appartement besluit ik vast een begin te maken met het pakken van mijn koffer. ‘s Avonds weer lekker gegeten. Er word door Massimo een enorme fles prosecco opengetrokken en iedereen krijgt een glas. Ik had besloten niet meer te drinken maar ja…. Ik raak nog aan de praat met een van de Amerikanen. Er staat California op mijn vest en omdat zij allemaal daar vandaan komen vraagt hij zich af of ik daar ook vandaan kom. Ik vertel dat ik Nederlands ben maar dat het vest inderdaad uit de US komt. We hebben een leuk praatje en om 11 uur vertrek ik naar mijn bed.
Vrijdagochtend, mijn laatste dag, word ik een stuk prettiger wakker. Ik ontbijt vandaag in de Albergo omdat mijn koelkast leeg is en Yvonne en Susan hele fantastische verhalen over het uitgebreide ontbijtbuffet hebben. Vandaag vertrekt Susan en we zwaaien haar samen uit. Wat een bijzonder mens; 78 jaar en still going strong. Vandaag nog een les en certificaat uitreiking voor mij en Yvonne. Catarina drukt de imperativo er deze ochtend nog even door! Ik ben helemaal gaar als we om 12.45 stoppen. Onder het genot van een prosecco krijgen Yvonne en ik ons certificaat. Afscheid nemen van de insegnantes Monica en Catharina en we vertrekken weer voor de lunch. Zoals elke dag melden we ons bij Gianni voor of een pasta of een salade. Ik stel voor om na de lunch naar Castrocaro te rijden voor mij voor een laatste gelato en Yvonne wil wel graag nog het hotel van Mussolini zien. We vertrekken in mijn auto voor de rit van ongeveer 20 minuten. Het is een levendig stadje en we rijden eerst nog door naar de Terme. Hier staat een groot vestingwerk wat gerestaureerd is maar waar wij geen ingang kunnen vinden! Dan maar terug naar Castrocaro centrum en daar lopen we naar het hotel. Het is een compleet in stijl gehouden prachtig interieur wat rond de jaren 30 is gebouwd. Van buiten is het strak en binnen is het prachtig. We lopen door de lange gangen en zien in stijl ingerichte ontvangst ruimtes, de foyer, de tuin. Het is heel indrukwekkend om te zien hoe alles nog in goed staat is. Meestal niet het sterkste punt van Italianen. Daarna kiezen we de gelateria met de meeste oude mannetjes…een teken dat het een goede locatie is. Er zitten een aantal een kaartspel te spelen en we genieten van het schouwspel. De ijsjes zijn heerlijk en natuurlijk komt de helft ervan op mijn kleren terecht. Ik heb, geloof ik, geen stuk kleding meer wat niet bevlekt is. Om maar niet te spreken van mijn keukenschort. Daar kun je wel soep van koken. Als we om 17 uur verzamelen in de kelder voor de pasta sessie draag ik ‘m maar binnenste buiten. We maken een grote lap pasta waarvan de ene helft ravioli con spinaci e ricotta/parmesan wordt en de andere helft tagliatelle. Na het werk wederom prosecco en het inmiddels bekende lied: un brindisini perche no?
Ik ga me nog even omkleden voor het eten want ik plak. Ik heb na de lunch alvast alles afgerekend en heb ook mijn bestelde olie en chococake van Ulla gekregen. We hebben samen even alles doorgenomen want 2 weken is heel veel eten en drinken en maar wat zij heeft klopt ook met wat ik heb staan. Ik heb 10 dagen gegeten en gedronken voor 300 euro, che sorpresa!
Het diner is wederom heerlijk, salade caprese, pasta, wildzwijn met doperwtjes en pannacotta met granaatappelsaus en als afsluiter een mini concert door Massimo en Duitse vriend, gevolgd door vin santo met cantuccini. Afgevuld neem ik afscheid van Yvonne en ga naar bed. Morgen wil ik rond 8 uur vertrekken.
Ik slaap lekker, sta op en maak thee en pak alles in. Ik besluit maar met de twee koffers de heuvel op te klimmen i.p.v. mijn auto te halen. Na de zware tocht naar boven laad ik alles in en rij langs de Albergo om afscheid de nemen van Marisa en Ulla en de sleutel in te leveren. Marisa is bij het ontbijt en ik krijg een dikke knuffel van haar. Ulla is in het kantoor en ook zij geeft me een flinke omhelzing. Ik word er toch een beetje geëmotioneerd van, wat eigenlijk niets voor mij is. De rest van de familie zie ik niet (Matteo is waarschijnlijk truffels zoeken want het seizoen voor witte truffels is gisteren gestart).
Iedereen heeft in zijn hoofd wel een lijst van dingen die nog gedaan of gezien moeten worden. De Bucketlist. Op de mijne stond bovenaan een cursus Italiaans. Het liefst in Italië en alleen. Mijn eerste reis alléén na een lange tijd. Ik had moeite met de invulling ervan omdat de keuze van regio, steden, logies zo groot was. Een vriendin van een vriendin had zo’n cursus gedaan in combinatie met koken. Ik was meteen om.
En zo reed ik half september met mijn Fiat 500 naar Portico di Romagna, geheel voorbereid op een serieus verblijf met veel huiswerk op mijn hotelkamer en een tafeltje voor één persoon in het restaurant. De werkelijkheid was anders: er was altijd een volle “schooltafel” met zeer gemengd gezelschap. De Europese Unie was er niks bij. Naast de keren dat ik kooklessen volgde in de keuken met Massimo waren er zoveel uitstapjes in de middag dat ik soms moeite had mijn huiswerk klaar te krijgen.
Alles gedurende de twee weken was leuk. Van het verrukkelijke ontbijt tot het uitgebreide diner ’s avonds en alles daartussenin. Maar het allerleukste vond ik de klim om vijf voor negen iedere ochtend naar de school. Vier uur lang zwoegen en genieten in je klas. Fantastische leraren die je spelenderwijs laten onderdompelen in die prachtige Italiaanse taal.
Hangend uit mijn hotelkamerraam kon ik uren genieten van het dorpsleven in het straatje en had ik het gevoel een paar weken midden tussen een Bertolli-commercial te leven.
Zelfs toen ik nog niet vertrokken was, had ik al heimwee naar de prachtige omgeving en het hotel, maar vooral naar de ongelooflijk vriendelijke mensen. Volgend jaar ga ik drie weken!
Ik was een week geleden in Portico di Romagna voor een cursus Italiaans. Ik wil graag melden dat ik bijzonder tevreden was.
Het was zeer aangenaam in Hotel Vecchio Convento, heel goede verzorging en begeleiding op de cursus. Ik heb veel geleerd van de docent Italiaans in een comfortabel groepje van 4 studenten.
Ook de omgeving was precies, zoals ik had gewenst.
Voor herhaling vatbaar.
Wij hebben een hele bijzondere week gehad in Portico di Romagna! Het klopte allemaal. De school, het gastgezin, de omgeving, het restaurant Al Vecchio Convento en daarnaast de activiteiten die we gedaan hebben.
In combinatie met school maar ook onderling met andere cursisten en een spontane buurman die aanbood om met ons paddenstoelen te gaan zoeken. Met Matteo zijn we samen met de honden op truffeljacht geweest. Daarnaast hebben we ook deelgenomen aan de wijnproeverij, een kookworkshop en de feestavond met heerlijk eten, dans en muziek. Het was extra leuk om in dit gastgezin te toeven, mede omdat ze geen Engels spraken en we daardoor ons volop met de Italiaanse taal konden bezig houden. Hartstikke leuke en gastvrije mensen. We verbleven in een gerestaureerde watermolen aan de rand van het dorp. Af en toe hadden we het gevoel dat we in een soap beland waren, geweldig.
We hebben Ravenna nog bezocht en op de terugreis toch nog even besloten een bezoek aan Bologna te brengen. Al met al een wederom geslaagde week waarvoor ik jou ook heel hartelijk wil bedanken, mede door jouw advies om hier naar toe te gaan.
Niet alleen Portico maar ook de Italiaanse lessen zijn weer voor herhaling vatbaar. We waren in de periode dat wij er waren met 10 pers. dus 2 groepjes van 5 prima! En geen andere Nederlanders, dat we stiekem wel leuk vonden, omdat we daardoor met z’n allen Italiaans spraken. Nogmaals dank en we kijken met heel veel plezier terug op Portico di Romagna met al haar charmes en aardige mensen.
Wil je in Italië zelf de taal leren, je laten verwennen op culinair gebied, hou je van de natuur en ben je niet uit op bruisende steden, in Portico di Romagna vind je het recept. Portico di Romagna, een lieflijk dorpje op de flanken van de Apennijnen.
Il Vecchio Convento, een albergo, die gerund wordt door één grote familie, waarvan een ieder voortdurend in de weer is om hun gasten te verwennen.
Een schooltje waar enthousiaste insegnantes con passione e divertimento inhoud geven aan “un passo avanti”, welke iedere student die hier komt graag wil maken. Feestelijke ontbijten, cena molto diversa e molto buona en een hartelijkheid van iedereen die daar woont en werkt. Boeiende lessen die op en top verzorgd waren en waar ook aan de koffie was gedacht. Een giro in de omgeving, kooklessen in het hotel en uitstapjes naar mooie plekjes.
Het zijn de ingrediënten van een fantastische week in Italië, waar wij deel van waren. Waar vind je een gastvrouw en een James, die je ‘s morgens om 06.15 uur staan uit te zwaaien? En een gastheer, die je goed gemutst, in alle vroegte, naar het vliegveld rijdt ? Het staat in onze herinnering als een mooi cadeau, waarin de uitbundige lach van Marisa nog lang zal doorklinken.
We moesten de sleutel van het huis ophalen in het hotel. De beek over, rechts naar boven het bos in en door het grote hek naar een prachtig huis. Wel wat afgelegen, maar ok. ’s Avonds hebben we super gegeten in Al Vecchio Convento. Beetje rondgeloerd naar andere gasten, want wie hoort er bij de groep?
Op een nacht ging het buiten enorm tekeer. We werden wakker van zo het leek gebons op de deur. In de ruimte waar de ketel staat, is het raam standaard op een kier. De toegangsdeur bleek niet goed te sluiten. Op de school verzekerden ze ons dat er in Portico nooit iets naars gebeurt. Mensen laten gewoon hun deuren open. Ach ja, in Nederland zijn we andere dingen gewend helaas.
Zondagavond zouden we kennismaken met ‘de groep’: een (artsen)echtpaar uit Duitsland. Meneer zou met ons een groepje vormen. Zijn vrouw was samen met een dame uit de keuken van Gianni onderdeel van de andere ‘groep’. Wat hebben we een fijne week gehad! Caterina heeft zich in alle bochten gewrongen om ons van alles duidelijk te maken. En veel gelachen hebben we ook. ’s Middags zijn we meegegaan met de voorgestelde excursies. Op één middag na, toen moesten we echt wat meer tijd besteden aan het leren. Op vrijdag zijn we als vrienden uit elkaar gegaan.
De week erna zaten we maar op 1,5 uur rijden in Toscane en deed het zeer dat we niet nog een week hadden afgesproken in Portico. Op vrijdag konden we het niet laten weer terug te rijden en stilletjes de school binnen te sluipen. Je had het gezicht van Caterina moeten zien toen ze haar hoofd door de boekenkast stak om te zien wie er op de gang zaten! We wilden graag bij de uitreiking van het certificaat van Gerhard en Doris zijn. Het werd een klein feestje. Vervolgens hebben we na de lunch bij Gianni en Massimo echt afscheid genomen.
Ik kan zeggen: het was in één woord fantastisch, Alessandro haalde ons af uit Rimini en toen we halverwege waren belde Matteo of we nog wat wilden eten, het was inmiddels al 10 uur geweest, wij zeiden tegen Alessandro dat we nog wel een klein beetje wilden eten. Kregen we na aankomst nadat we de koffers op de kamer hadden gebracht een compleet 4-gangen menu. Vanaf zondagavond zaten we met de andere cursisten aan tafel, dit was heel gezellig met 10 mensen van verschillende nationaliteiten. Vooral donderdagavond was heel apart, toen hadden we een soort kookcursus gedaan en daarna hadden we een buffet met de andere gasten van het hotel en ook de familie. Het buffet was in de tuin van het hotel en we zaten met z’n allen aan 2 lange tafels, 22 mensen van 9 nationaliteiten. We voelden ons er vanaf het begin direct thuis, zo warm en hartelijk zijn Marisa, Gianni, Matteo, Massimo, Ulla en Camilla.
Hotel Al Vecchio Convento is een aanrader voor iedereen die naar Emilia-Romagna gaat. Ook de excursies die Ulla en Matteo geregeld hadden waren heel leuk. Maandag zijn we naar de abbazia di San Benedetto en naar de kleinste vulkaan van Italië in Portico geweest, dinsdag zijn we een bergwandeling wezen maken, woensdag hebben we gezwommen bij de watervallen van Bocconi, donderdag hadden we de kookcursus en vrijdag zijn we naar Ravenna geweest. En ook de school was gewoonweg geweldig, de manier waarop Clara ons les heeft gegeven was heel leuk en zij heeft ons in 1 week tijd toch heel wat Italiaans weten bij te brengen. Clara geeft les op een hele leuke en ontspannen wijze en wij vonden haar heel goed. Daarom, na dit meegemaakt te hebben, ben ik zeker van plan om terug te gaan naar Portico om nogmaals les te nemen.
In september 2 weken Italiaanse les gehad in dit idyllische dorpje. Het waren twee fantastische weken. De lessen, gegeven door Claudia en een paar dagen door Ulla, waren naast heel leerzaam ook heel gezellig. Doordat je in kleine groepjes les krijgt, krijg je individueel veel aandacht. In de eerste week maakte het prachtige weer het mogelijk buiten de lessen te volgen, wat natuurlijk heel aangenaam was.
Naast de lessen werden er veel uitstapjes georganiseerd o.a. naar Bologna, Ravenna, Cervia, Brisighella, een wandeling in het Parco Nazionale, enz, enz. Zelf bewoonde ik een prachtig appartement, dicht bij Hotel Al Vecchio Convento van waaruit alle activiteiten plaatsvonden. Hier hebben we o.a. een kookcursus gehad, een corso di vini e prodotti della regione en een buffet met muziek en dans.
Het waren twee overvolle leerzame weken in dit schilderachtige dorpje in een prachtige omgeving. Mede door de leuke mede-cursisten, de gastvrije ontvangst in Al Vecchio en de geweldig vriendelijke begeleiding van Ulla en Matteo, werd het voor mij een vakantie waar ik nog heel veel aan terug zal denken. Het was een feest om hier te zijn.
Vooral voor 50-plussers is Acadmy Olmo in Portico di Romagna een aanrader: er heerst hier een ontspannen sfeer in een rustig dorpje in een schitterende omgeving met de meest vriendelijke mensen.
Samengevat: we hebben een geweldige week gehad in Portico! Cursus: prima, sympathieke en geduldige docente (Caterina), goede opbouw van de lessen, gevoel voor type student. Na maar 1 week verstaan we nu in ieder geval ‘ basic’ het een en ander van het Italiaans (handig om de Italiaanse verkeersinfo te kunnen volgen bijvoorbeeld). Kleine school met studenten in alle categorieën, boeiende ontmoetingen. School met persoonlijke aandacht, familierelatie met het hotel maakte alles erg gemakkelijk te regelen. Ook aan de details wordt gedacht.
Hotel Vecchio Convento is een verhaal apart. Familie maakt dat je je na 1 dag al bijna familielid voelt. Het eten is super; ontbijt met soms nog warme taarten (‘ontbijt in Italië bestaat uit brood en koffie”?? Dacht ‘t niet…). Diner: 4 gerechten is vaste prik en bijna allemaal even smakelijk. Met een mooi glas wijn uit de regio erbij is het dubbel feest. Een middagje in de keuken pasta maken (en zelf verorberen) aan te raden. Heerlijke familie die letterlijk van vroeg tot laat voor je klaarstaat, echte gastvrijheid bestaat. Bij een familiefeestje (verjaardag) worden de hotelgasten ook als vanzelfsprekend verwacht, prima avond gehad. En de schaterlach van Marisa blijft je altijd bij.
Voor een allereerste taalcursus Italiaans mocht ik eind augustus een week verblijven en les hebben in hotel Al Vecchio Convento en school.
Bij aankomst op het vliegveld werd ik begroet door Matteo, eigenaar van de school. Na een tijdje sta ik oog in oog met het verleden. Dit is je 1ste indruk van Portico. Dan door naar het hotel, koffer op bed en zwembroek aan. Matteo had onderweg uitgelegd hoe ik bij de plaatselijke zwemplek kon komen. Stenen pad af, over een brug die kennelijk ca 1000 jaar geleden is gebouwd en waar sinsdien geen steen van is verplaatst. Back in time again. Rest van de middag heerlijk gezwommen en in de zon gelegen tussen de locals.
’s Avonds kennis gemaakt met Marisa als gastvrouw en de heerlijke kookkunsten van Massi en Gianni. Deze avond ook nog kennisgemaakt met zo’n beetje de hele regio, er was een feestavond van Proloco. Deze dag was tevens het begin van een bijzondere week.
Op maandag begon de schoolweek. Om 09.00 uur zit ik met een kop koffie op een soort van balkon aan tafel met tegenover mij juf Clara. Vanaf dan gaat alles in het Italiaans. Heb ik weer, net 3 keer op vakantie geweest, zeg net buongiorno en ciao.
Maar het gaat verbazend goed, af en toe wat Duits om iets duidelijk te maken en in het begin nog best vaak non lo so en come si dici.
Het lesmateriaal is goed opgebouwd en begint echt met basis. Juf Clara geeft goed les en doet naast grammatica ook woord spelletjes en behandelt zo spreektaal en Italiaanse gebruiken en gewoontes in taal en spreken. Ieder dag ‘huiswerk’ wat ik trouw ’s middags maak aan het water. Op vrijdag is er dan het afscheid. Dit gaat met sandwiches, prosecco en een oorkonde.
Iedere dag na school is er wel een activiteit waar je aan mee kan doen. Zo zijn we gaan zwemmen in een ander stuk van het riviertje met heuse waterval. Ook het bezoek aan een wijnboer en de jaarmarkt in Rocco San Casciano (zoals bij ons de vrijmarkt met koninginnedag) stonden deze week op het programma. Op vrijdag dan nog het culturele hoogtepunt (of voor sommige een commercieel hoogtepunt) met een bezoek aan Ravenna. Erg onder de indruk van alle mozaïeken!
Op woensdagavond is het wekelijkse tuinfeest in de tuin van het hotel onder organisatie van Marisa. Hier zijn niet alleen alle studenten welkom, maar ook vrienden, familie, buren enz. Deze keer een mooie mengeling van ca 20 a 25 gasten en dito nationaliteiten. Er is heerlijk eten, de wijn smaakt goed en er wordt gepraat en gelachen in Italiaans, Hollands, Deens en Engels. Maar vooral gezongen en voornamelijk het Romagna Mia, zo’n beetje het volkslied voor de Romagnoli, wordt veelvuldig ingezet.
Nu nog denk ik een aantal keer per week wel aan de mensen, het dorp, de school en alles van Portico. Het lijkt haast alsof je, wanneer je er bent geweest, je er nooit meer weggaat. You can check out any time of night, but you can never leave (The Eagles, Hotel Calfornia).
Mocht je na je bezoek aan de site van Italstudio een studiereis gaan maken, dan kan ik je Academy Olmo aanraden. Echter, houd je ervan om naast het studeren lekker uit te gaan en het Italiaanse nachtleven van dichtbij aan een veldonderzoek willen onderwerpen, ga er dan niet heen. Portico di Romagna geeft je dit niet.
Ik heb 2 heerlijke weken gehad in Portico. De docente Monica van de cursus was goed en erg sympatiek. We hebben veel geleerd (il congiuntivo) en veel gelachen. De school heeft alles prima geregeld. Ulla en Mateo zijn ontzettend gastvrij en op een ongedwongen manier toch professioneel.
Ons verblijf in het Hotel “Al Vecchio Convento” is ons heel erg goed bevallen en de keuken is inderdaad erg goed. Wij komen al 25 jaar in Italië en nemen nooit halfpension. Het was voor ons dus een gok. Maar ik kan niet anders zeggen dan dat het allemaal prima in orde was.
Marisa is ontzettend gastvrij, Gianni kookt erg lekker en is erg aardig. Massimiliano is een leuke vent. Het was alsof we bij deze familie hoorden. We hebben gezellige avonden (eten, zingen en dansen) in de tuin gehad (met de dorpsbewoners), een verjaardag van een dorpsbewoner meegevierd, een kookcursus (ravioli gemaakt), een wijnproeverij gehad en een aantal uitstapjes gemaakt.
Wij zijn echt vol lof over deze school en hotel en zullen het anderen zeker aanraden. Wij weten ook zeker dat we er een keer teruggaan, al is het maar om iedereen weer even te zien en te genieten van de gastvrijheid en gezelligheid. Bedankt voor je tip.
Drie weken Italiaanse les in augustus in Portico di Romagna, een gehucht op 35 km van de provinciestad Forlì en op zo’n 50 km van het bekendere Ravenna waar je niet alleen mooie mozaïeken, maar ook het strand kunt vinden.
Zoals gezegd is Portico een gehucht dat zo ongeveer bestaat uit de school, een bejaardentehuis, Hotel-restaurant Al Vecchio Convento en bar L’angolo, de favoriete ‘hang out’ van de taalcursisten. Kortom: hier heerst Rust met een hoofdletter en de ongelofelijk mooie omgeving versterkt dat alleen maar. Wil je hier echter drie weken overleven dan is eigen vervoer onontbeerlijk en ligt er een keur aan leuke plaatsjes voor je open en kun je de weekeinden naar Ravenna, Florence, Bologna of bijvoorbeeld Arezzo.
Bij mooi weer (en dat is het hier eigenlijk altijd) wordt er buiten in de tuin les gegeven. De groepsgrootte varieert van 2 tot 8 studenten, afhankelijk van het aantal leerlingen; er waren tijdens mijn verblijf drie groepen. De lessen zijn ’s morgens van 9.00 tot 13.00 uur, de middag is vrij voor het maken van huiswerk (compiti!) of bijvoorbeeld voor een door de school georganiseerd uitstapje.
Een cursus in Portico, kortom, is een aanrader voor wie de rust zoekt en ouder is dan 25 jaar; voor jeugdige discogangers moet dit waarschijnlijk erger dan Siberië zijn! Ik had het er zeker naar mijn zin maar ben dan ook iets ouder dan 25 jaar.
Portico di Romagna is een idylle: een klein “stadje” midden in een uitbundige en overdadige natuur. De drie lagen, waaruit het is opgebouwd – bestuurslaag, laag van de adellijke families en de laag van het werkvolk, aan de oever van de rivier – zijn nog duidelijk herkenbaar. De geschiedenis wil dat Dante hier voor het eerst zijn “muse” Beatrice Portinari heeft ontmoet. Portico lijkt aan zichzelf gelijk gebleven: je verwacht hier ieder moment Dante tegen te komen.
Op steenworp afstand van Palazzo Portinari, het woonhuis van de familie Portinari, ligt het enige hotel dat Portico rijk is: “Al Vecchio Convento”. Het is stijlvol en comfortabel. De bedrijfsvoering is buitengewoon vriendelijk en de koks (een vader met zijn twee zoons) koken de sterren van de hemel, elke dag weer.
De aan het hotel gelieerde school is klein en de docenten zijn aardig en bekwaam. Toen ik in augustus de school bezocht, waren de lesactiviteiten over drie groepen van 3 à 4 personen verdeeld, elke deelnemer krijgt dan ook veel aandacht en ruimte. Van een aantal deelnemers, die eerder in Firenze een talencursus hadden gevolgd in groepen van ongeveer 10 studenten, hoorde ik, dat ze voor het eerst het idee hadden echt iets te leren. Zelf heb ik gekozen voor privé-les, gedurende 5 dagen 3 uur per dag, dus geheel afgestemd op mijn behoeften en mijn niveau. Mijn docent leverde echt maatwerk en vervaardigde in toenemende mate zelf lesmateriaal en oefeningen. Het is intensief, als je voortdurend alle aandacht krijgt, je moet drie uur lang hard werken en je kunt geen moment achterover leunen, maar het was buitengewoon effectief en plezierig, niet in de laatste plaats omdat de lessen buiten in een soort binnentuin boven in het stadje werden gegeven. Ik heb veel geleerd in een mooi deel van Italië, rijk aan historie.
Ik ben in oktober voor de eerste keer naar Portico Di Romagna geweest, ik herinner me nog elk detail: de vlucht naar Bologna, de trein naar Forli en de bus naar Rocca S. Casciano om daar een busje te nemen naar Portico di Romagna. Lijkt een heel gedoe, maar zelfs die reis had al iets bijzonders. Ik zal nooit vergeten dat Mirco, de buschauffeur die me van San Casciano naar Portico bracht al lachend zei dat ik in Portico de liefde zou vinden…
Ik kwam toe op een warme oktoberdag, het weekend van de jaarlijkse sagra. De lucht rook naar wijn en ik was meteen betoverd. Ook al was ik er alleen naartoe gegaan, ik heb me er geen seconde alleen gevoeld. Hetzelfde weekend heb ik al heel veel inwoners leren kennen, zoals Umberto en Rosanna en Laura en Laurella van bar Angolo. Ook de mensen van ‘Al Vecchio convento’ zijn fantastisch. Je wordt er steeds warm onthaald en Marisa en Gianni verwennen je steeds met de heerlijkste gerechten.
Portico di Romagna is een sprookjesdorp, met een watervalletje, een kabbelend riviertje en tussen de bergen, goed verstopt, vind je er het kleinste vulkaantje van Italië. De inwoners zijn steeds blij met de studenten en doen er alles aan om je er thuis te voelen. Het is het eerste plekje waar ik ooit les gevolgd heb, waar je dan ook echt persoonlijk contact hebt met de bewoners. De drie weken dat ik daar ben geweest heb ik de tijd van mijn leven gehad: etentje hier, feestje daar, verjaardagsdrink in de bar, gedanst met vissers van Cervia, met volle borst het lijflied van de romagnoli “Romagna mia” meegezongen en heel veel geklonken op het mooie leven.
De school is prima! De leerkrachten zijn fantastisch! Het is heel relaxt en al snel kan je in de bar praten met de plaatselijke bevolking.
Deze school is perfect voor mensen die niet op zoek zijn naar wilde discotheken, maar houden van rust, natuur en persoonlijke contacten. Portico di Romagna is een heel veilig, gezellig plekje boordevol verrassingen.
Sinds ik daar geweest ben, laat Portico Di Romagna mij niet meer los, ik heb er mijn hart verloren.
Mirco had gelijk, ik heb er de liefde gevonden, nee geen vriendje maar de liefde voor een dorp met al zijn 400 inwoners.
